Taekwondo je kompleksna borilačka vještina, kao što se iz samog naziva vještine koji predstavlja svojevrsnu kovanicu, može i zaključiti.
Elementi taekwondo-a su slijedeći:
1. fitness za taekwondo,
2. kretanja i stavovi u taekwondo-u,
3. ručna tehnika,
4. nožna tehnika,
5. poomsea (forme),
6. kyorugi (borenje),
7. hoo sin sool (samoodbrana).
FITNESS ZA TAEKWONDO
Za mnoge je jedan od bitnijih razloga zašto se vježba taekwondo upravo specifični vid fitness-a koji ga prati. Naravno, nakon određenog vremena, vježbači/ce budu privučeni/e i ostalim aspektima taekwondo-a, ali što u velikoj mjeri zavisi od trenera i tipa taekwodo kluba (da li je sportski, tradicionalni ili kao što je u slučaju našeg kluba, mješoviti tradicionalno/sportski klub).
Taekwondo fitness se realizuje po slijedećim fazama:
a)zagrevanje-obuhvata ciklus dinamičkih vježbi koje se realizuju na početku treninga sa ciljem da se tijelo zagreje i pripremi za napor koji će trening proizvesti.U zavisnosti od tipa treninga,odnosno u zavisnosti od njegove tematike i psihofizičkih sposobnosti vježbača/ica, zavisi i način organizovanja zagrevanja.
Od 2018.godine u sklopu zagrijevanja svim grupama Akademca uveli smo pliometrijske treninge prilagođene taekwondo-u, odnosno tehnici koja će biti glavni dio treninga;
b)razgibavanje – obuhvata ciklus vježbi u stajaćem i sjedećem položaju, koje se realizuju u cilju pripreme mišića za taekwondo tehniku koja će se zatim vježbati. U zavisnosti od tipa treninga razgibavaće se određena mišićna regija u manjoj ili većoj mjeri;
c)vježbe snage – u toku treninga se realizuju grupe vježbi sa ciljem jačanja pojedinih mišićnih
regija, ali i tijela u cjelini. U zavisnosti od nivo znanja, uzrasta, pola i klupskih potreba, vježbača/ice realizuju vježbe snage (npr. ukoliko je potrebno da se radi na većoj izdržljivosti vježbača/ica realizovaće se u većoj mjeri kardiovaskularni trening i sl.);
d)vježbe istezanja i opuštanja – obuhvata skup specifičnih vježbi koje se realizuju kao obavezni dio na kraju treninga, ali se isto tako izvode i u toku treninga, nakon nekog napornog elementa treninga. Cilj im je da tijelo na što bezbolniji način izađe iz trenažnog procesa. Cilj ovih vježbi nije samo fizički segment već kompletno psihofizičko stanje organizma. Samim tim, u cilju opuštanja koriste se i meditativne metode, koje su obavezne nakon izrazito aktivnih i agresivnih treninga (npr. posle sparinga, treninga samoodbrane i sličnih treninga gdje dolazi do interakcije sa protivnikom/com). U okviru ovog elementa taekwondo treninga uvježbava se i pravilno disanje, odnosno uvježbava se ovladavanje tehnikama disanja u zavisnosti od situacije (u borbi, prilikom oslobađanja od stresa, fokusiranosti i sl.).
KRETANJA I STAVOVI U TAEKWONDO-u
Jedan od najbitnijih elemenata treninga u borilačkim vještinama je svakako uvježbanje “rada nogu”, odnosno pravilnog kretanja i stavova. Nijedan majstor borilačkih vještina neće smatrati da je “rad nogu” nebitni elemenat vještine, a samim tim i treninga.
Prilikom izvođenja udarca, dio udarne energije će biti usmjeren na održavanje ravnoteže, odnosno stabilnosti tijela. Ukoliko tijelo nije u dobrom stavu (“uzemljeno”), dio energije koji se na ovaj način gubi je veći, posebno u trenutku kontakta sa protivnikom (“udarac je pogodio metu”). Ukoliko Vas snaga reakcije izbaci iz ravnoteže ili vrati nazad, naći ćete se u ranjivijoj poziciji u odnosu na vremenski trenutak prije upućivanja udarca.
Rešenje je biti u pravilnom stavu, koji neće dozvoliti sili reakcije da utiče na vašu tehniku. Po savladavanju stavova, potrebno je ovladati kretanjima u taekwondo-u. Uvježbavanje kretanja i stavova je od ključnog značaja za određivanje pravilne distance u odnosu na protivnika/cu. Ukoliko se dobro ovlada stavovima i kretanjima, postoji mogućnost da se protivnik/ca izbaci iz ravnoteže samo pravovremenom reakcijom tijela bez korišćenja druge tehnike. Naravno, za uspjeh pravilnog i pravovremenog stava potrebno ga je uvježbavati, dok će vremenom i osjećaj kada treba stati u pravilni i odgovarajući stav doći sam po sebi.
RUČNA TEHNIKA
Uz nožnu tehniku, spada u osnovu borilačke vještine taekwondo. Taekwondo je bogat ručnom tehnikom, ali obim i nivo njenog uvježbanja zavisi od više faktora. Najbitniji faktori su: taekwondo stil/pravac (WTF,ITF,GTF i sl.) koji se njeguje u klubu, orijentisanosti kluba (sportski, tradicionalni, sportsko/tradicionalni ), nivoa (dubine) poznavanja taekwondo-a i posvećenosti trenera/ica učenicima/cama.
Ručna tehnika se primarno dijeli na udarce i blokove. U zavisnosti od nivoa znanja i vještine vježbača/ice zavisi obim, snaga i brzina ručne tehnike kojom je ovladao/la. Kuriozitet je da je taekwondo borilačka vještina koja zbog svoje kompleksnosti omogućava vježbaču da u borbi može koristiti samo ručnu tehniku, kako za napad tako i za odbranu.
Sekundarna podjela ručne tehnike zavisi od direktne primjene. Drugim riječima, kod izvođenja formi ručna tehnika će biti u svom izvornom obliku, dok kod borenja i samoodbrane modifikovana. Kod borenja će biti modifikovana u pogledu raznovrsnosti tehnike, što direktno zavisi od tipa borenja (da li je u pitanju sportska, dogovorena ili realna borba). Kod samoodbrane biće modifikovana u pogledu samog koncepta primjene, odnosno udarci i blokovi će biti dopunjeni polugama i hvatovima. Fokus, odnosno radijus udaraca, direktno zavisi od nastale situacije.
Da bi se ručna tehnika mogla pravovremeno koristiti u borbi, potrebno ju je dopuniti sa ispravnim kretanjem, pravilnim stavovima i disanjem.
NOŽNA TEHNIKA
Uz ručnu tehniku, spada u osnovu borilačke vještine taekwondo. Taekwondo je svoju planetarnu popularnost upravo stekao raznovrsnom nožnom tehnikom. Kao i u slučaju ručne tehnike, i obim i nivo njenog uvježbanja zavisi od više faktora. Najbitniji faktori su: taekwondo stil/pravac (WTF,ITF,GTF i sl.) koji se njeguje u klubu, orijentisanosti kluba (sportski, tradicionalni, sportsko/tradicionalni ), nivoa (dubine) poznavanja taekwondo-a i posvećenosti trenera/ica učenicima/cama.
Nožnu tehniku u taekwondo-u u većem obimu čine udarci, dok u vrlo malom obimu uz ograničenu primjenu (u zavisnosti od nastale situacije) blokovi. Udarci mogu biti u parteru (tijelo se pri udarcu “uzemljuje” putem noge oslonca), ili u skoku (pri udarcu obje noge u vazduhu i tijelo se “uzemljuje” prilikom pada). U zavisnosti od nivoa znanja i vještine vježbača/ice zavisi obim, snaga i brzina nožne tehnike kojom je ovladao/la. Vježbač/ica u borbi može koristiti samo nožnu tehniku, kako za napad tako i za odbranu (sportska WTF borba koja se u većem svom dijelu ne oslanja na ručnu tehniku), ali u realnoj borbi to nije slučaj. Nožnu tehniku je skoro uvijek potrebno dopuniti i ručnom tehnikom. Razlog je prije svega u orijentisanosti nožne tehnike na napad, odnosno na udarce, pa samim tim u slučaju dužeg intervala realnog borenja (odbrana od jednog ili više napadača) zasnovati svoju borbu samo na nožoj tehnici je suludo.
Kao i ručna tehnika, kod izvođenja formi nožna tehnika će biti u svom izvornom (školskom) obliku, dok kod borenja i samoodbrane modifikovana. Kod borenja će biti modifikovana u pogledu raznovrsnosti tehnike, što direktno zavisi od tipa borenja (da li je u pitanju sportska, dogovorena ili realna borba). Kod samoodbrane biće modifikovana u pogledu samog koncepta primjene, odnosno nožni udarci i blokovi će biti dopunjeni polugama i hvatovima. Fokus, odnosno radijus udaraca, direktno zavisi od situacije.
Da bi se nožna tehnika mogla pravovremeno koristiti u borbi, potrebno ju je dopuniti sa ručnom tehnikom, ispravnim kretanjem, pravilnim stavovima i disanjem.
POOMSEA (FORME)
U Koreanskom jeziku Poomsea (forme) predstavljaju seriju odbrambenih/napadačkih pokreta koji se izvode protiv zamišljenog protivnika. Poomsea predstavlja sekvencu pokreta, čijim vježbanjem se uči čitav set različitih taekwondo tehnika. Sa tehničke strane gledano, poomsea sa svojom multidimenzionalnošću (vježba koordinacije pokreta,balansa, vremena, kontrole disanja, ritma) je taekwondo.
Svaka poomsea ima svoje značenje, pri čemu pokreti u okviru nje reflektuju tu simboliku. 
Simbolika se zasniva na Kineskoj knjizi promjena (I Ching), a čija je Koreanska verzija Yu Yeak. Osam simbola (kwae) simboliziraju spiralu promjena i rasta yin-a i yang-a vježbača/ice. Pri tome, yang princip simbolizuje neprekinuta, a yin princip prekinuta crta. U Kineskom jeziku, jedinstveni simbol se naziva taich’i, dok u Koreanskom T’ae-guk. Osam triagrama se zajedno nazivaju Pal-gwe. Na suprotnim krajevima se nalaze simboli keon, predstavljen sa tri neprekinute crte koji simbolizuje nebesku kreativnost, i kon, predstavljen sa tri prekinute crte koji simbolizuje zemaljsku perspektivu. Pri vježbanju forme nazivi pozicija su: polazna pozicija (Na), pozicija lijevo (Da), pozicija desno (Ra), pozicija na vrhu (Ga). U zavisnosti od taekwondo stila, zavisi brojnost, naziv i smisao forme.
U WTF stilu postoji 8 učeničkih formi, sa prefiksom u nazivu taegeuk (prvobitno je bio prefiks palgwe) i 9 majstorkih formi. Palgwe su i prvobitne forme, kreirane 70tih godina prošlog vijeka od strane Gen.Choi-a, Hon Hi.
U ITF stilu postoji 24 forme, koje sve u nazivu imaju prefiks Tul, pri čemu je 10 učeničkih, a 14 majstorskih.
Kao što se da primjetiti, u okviru ITF stila se vježba više formi, što je i razumljivo, imajući u vidu da je ITF stil u većoj mjeri stil koji se zasniva na izvornom taekwondo-u. Tome u prilog ide i činjenica da se WTF stil više orijentisao ka sportskoj borbi i prerastanju borilačke vještine u borilački sport. Želja da se vrati u okvire borilačke vještine, WTF stil pokušava ponovo putem sporta, kreiranjem takmičenja u izvođenju formi. Koliko će u tome uspjeti, vrijeme će pokazati.
KYORUGI (BORENJE)
Ukoliko se pođe od hipoteze da je poomsea taekwondo, onda kyorugi (borenje) predstavlja praktičnu primjenu taekwondo-a.
Kyorugi se u zavisnosti od metodologije dijeli na:
a) Il Su Sik (borenje/sparing na jedan korak) – predstavlja borbu gdje na napad 
protivnika/ce (prvi udarac), se već u prvom koraku odgovara odbranom (blokom) i udarcom (“kontrom”). Postoji veliki broj kombinacija za ovu vrstu borenje (ručno/nožni blokovi/udarci, odbrane od napada bez/sa oružjem itd). U zavisnosti od nivoa (pojasa), vježbač/ica vlada određenim brojem kombinacija (što je pojas viši to je broj i raznovrsnost kombinacija veći). Il Su Sik je dogovorena borba u smislu što se unapred dogovori način napada, dok je izbor adekvatne odbrane i kontranapad na vježbaču/ici koji/a se brani. Ovaj vid borenja je potrebno izvoditi bez ili uz lagani kontakt. Vježbači/ce sa višim DAN zvanjima (crni pojasevi) Il Su Sik izvode bez unapred dogovorenog napada;
b) Sam Su Sik (borenje/sparing na tri koraka) – predstavlja borbu gdje na prvi i drugi napad (udarac) protivnika/ce se odgovara vezanim odbranama (blokovima), a na trećem napadu (udarcu), odbranom (blokom) i udarcom (“kontrom”). Postoji veliki broj kombinacija za ovu vrstu borenje (ručno/nožni blokovi/udarci, odbrane od napada bez/sa oružjem itd). U zavisnosti od nivoa (pojasa), vježbač/ica vlada određenim brojem kombinacija (što je pojas viši to je broj i raznovrsnost kombinacija veći). Sam Su Sik je dogovorena borba u smislu što se unapred dogovori način napada, dok je izbor adekvatne odbrane i kontranapad na vježbaču/ici koji/a se brani. Ovaj vid borenja je potrebno izvoditi bez ili uz lagani kontakt. Vježbači/ce sa višim DAN zvanjima (crni pojasevi) Sam Su Sik izvode bez unapred dogovorenog napada;
c) Sportska borba – predstavlja borbu na osnovu dogovorenih pravila. Vježbači/ce izvode
uvježbane kombinacije, bez prethodnog dogovora sa ciljem da u toku trajanja borbe (meča) osvoje što više poena i na taj način pobjede u borbi (meču). U zavisnosti od taekwondo stila, zavise i pravila po kojima će se meč odvijati. U ITF stilu pravilima je regulisano da je u sportskoj borbi dozvoljeno izvoditi nožne i ručne udarce iznad pojasa i sa prednje strane tijela, ali bez ili uz lagani kontakt. U WTF stilu pravilima je regulisano da je u sportskoj borbi dozvoljeno izvoditi nožne i ručne udarce iznad pojasa i sa prednje strane tijela uz potpuni kontakt, ali bez ručnih udaraca u glavu. Pravila su samim tim uticala na način i brzinu borbe, kao i kombinaciju udaraca i blokova koji se vježbaju. Sportska borba u WTF stilu je “za oko” atraktivnija, pa samim tim i popularnija (sportska borba po WTF pravilima je olimpijski sport);
d) realna borba (totalni sparing) – podrazumjeva borbu u kojoj je sve dozvoljeno (hvatovi, udarci u sve dijelove tijela, borba u parteru itd). Sa ciljem da se izbjegnu nepotrebne povrede, borba je unaprijed dogovorena i predstavlja uvježbavanje kroz borbu svih tehnika koje je do tada vježbač/ica savladao/la. Drugim riječima, totalni sparing pruža vježbaču/ici mogućnost uvježbavanja tehnike u što realnijoj situaciji i samim tim esencijalnu dimenziju borilačke vještine taekwondo. Obim i nivo “realnosti” progresivno raste sa pojasom vježbača/ice.
U zavisnosti od orijentisanosti kluba (sportski, tradicionalni, sportsko/tradicionalni) zavisi i da li će se vježbati svi ili samo neki tipovi borenja. Karakteristično je za veliki broj klubova WTF stila orijentisanost na sportski dio, gdje se najviše vježba sportska borba dok se ostali vidovi borenja zanemaruju. Orijentisanost kluba na sportski dio povlači za sobom da se taekwondo elementi koji se ne koriste u sportskoj borbi zanemaruju ili uopšte ne vježbaju. To direktno utiče da vježbač/ica ne vlada velikim dijelom borilačke vještine i da se samim tim ne može nazvati majstorom već sportistom.
U borenje spada i samoodbrana, ali koja se, zbog svoje specifičnosti, izdvaja u posebni taekwondo elemenat.
HOO SIN SOOL (SAMOODBRANA)
Hoo Sin Sool je jedinstvena tehnika samoodbrane koja se ne oslanja samo na tradicionalni taekwondo, već u sebi sadrži određene hapkido, aikido i judo elemente.
Postoje dvije koncepcije samoodbrane, tvrda (linijska) i meka (kružna) metoda.
Linijsku karakteriše primjena ruku i nogu u cilju blokiranja napada i izvođenja kontranapada direktno ka protivniku/ci, što za rezultat ima odbranu i onemogućavanje novog napada od istog protivnika/ce. Primjena ove metode iziskuje pravovremenu (brzu) reakciju i korišćenje velike snage, što za posledicu ima da smo se odbranili, ali i često slučaj povrede protivnika/ce.
Na drugoj strani, kod kružne metode kretanje je kružno, a za neutralisanje protivnik/ca se koristi brzina i snaga protivnika/ce. Primjena kružne metode iziskuje dosta visok nivo vještine, ali se zato protivnik/ca može savladati a da se pritom ne povredi.
Taekwondo je po svojoj koncepciji linijska ofanzivna borilačkih vještina (na napad se djeluje kontranapadom), zasnovana na udarcima koji podrazumjevaju izvjesnu distancu koju vježbač/ica kreira u odnosu na protivnika/cu, kako bi mogao/la pravilno da reaguje. U slučaju bliske borbe (hvatova, gušenja i sl.), koja je inicijalna “realnoj situaciji”, kao primarna reakcija bi se iz širokog spektra udaraca i blokova moglo iskoristiti zaista malo taekwondo tehnike. Najbolje je u zavisnosti od situacije, koristiti kombinaciju ovih tehnika, gdje se kao primarna reakcija u “realnim situacijama” koristi kružna Hoo Sin Sool tehnika, dok kao sekundarna taekwondo tehnika.
Potrebno je naglasiti da je cilj primjene Hoo Sin Sool tehnike izlazak iz kritične situacije nepovređen/a, a ne povrediti protivnika.
U zavisnosti od taekwondo stila i same koncepcije zavisi i broj Hoo Sin Sool tehnike koji se uvježbava. U WTF stilu se vježba približno 80 tehnika i pratećih varijacija, ali ovaj broj ne treba prihvatiti kao konačan jer je to opet na samom treneru i školi koju vodi.